การรุกรานยูเครนของรัสเซียทำให้ผู้กำหนดนโยบายต่างประเทศมีทางเลือกที่ดีไม่กี่ทางที่จะลงโทษประธานาธิบดีรัสเซีย วลาดิมีร์ ปูติน หรือเพื่อยับยั้งการรุกรานประเภทนี้ในอนาคต ตัวอย่างเช่น รัฐบาลสหรัฐฯ ยังคงผลักดันให้มีการคว่ำบาตรเพิ่มเติมต่อรัสเซียเพื่อตอบสนองต่อข่าวการ ทารุณกรรม ทางทหารของรัสเซียแม้ว่าการคว่ำบาตรก่อนหน้านี้ไม่ได้ขัดขวางการละเมิดเหล่านั้นตั้งแต่แรก ดังนั้นจึงควรคำนึงถึงสิ่งที่ผู้กำหนดนโยบายอาจทำเพื่อป้องกันไม่ให้ผู้นำโลกในอนาคตทำตามตัวอย่างของปูติน

ปูตินคือสิ่งที่นักรัฐศาสตร์อย่าง เราเรียกว่าเผด็จการส่วนบุคคล ศูนย์กลางอำนาจในรัสเซียไม่ใช่พรรคการเมืองหรือกองทัพ เป็นเขาโดยส่วนตัว ทางเลือกของ Strongmen ค่อนข้างไม่มีข้อจำกัดจากสถาบันเหล่านี้ อำนาจทั้งหมดจึงกระจุกตัวอยู่ในมือของเขา ซึ่งรวมถึงดุลยพินิจส่วนบุคคลและการควบคุมการตัดสินใจและการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งของรัฐที่โดดเด่นที่สุด

นี่คือเผด็จการประเภทหนึ่งที่ก่อให้เกิดความขัดแย้งระดับโลกสมัยใหม่ พวกเขาเริ่มขัดแย้งกับประเทศอื่นลงทุนในอาวุธนิวเคลียร์และกดขี่พลเมืองของตนเอง นอกจากปูตินแล้ว ตัวอย่างที่โดดเด่นจากประวัติศาสตร์ล่าสุด ได้แก่ Moammar Gadhafi, Saddam Hussein, Idi Amin และผู้นำเกาหลีเหนือสามชั่วอายุคน การวิจัยของเราพบว่าเมื่อผู้นำประเภทนี้เริ่มปราบปรามพลเมืองของตนเองที่บ้านหรือสร้างความขัดแย้งในต่างประเทศมีบางวิธีที่ดีในการหยุดยั้งพวกเขา แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าการขึ้นสู่อำนาจในตอนแรกจะหลีกเลี่ยงไม่ได้

ที่มาของปัญหาระหว่างประเทศ

มีเหตุผลหลายประการที่เผด็จการส่วนบุคคลได้ริเริ่มความขัดแย้งระหว่างประเทศส่วนใหญ่ พวกเขาเผชิญกับการต่อต้านในประเทศค่อนข้างน้อยดังนั้นเมื่อปัญหาเริ่มต้นขึ้น ไม่มีใครตรวจสอบพวกเขาโดยเน้นข้อบกพร่องหรือข้อผิดพลาดของพวกเขา นอกจากนี้ ผู้นำเหล่านี้ยังห้อมล้อมตนเองด้วยพนักงานที่ปฏิบัติตามกฎ ซึ่งรักษาอำนาจของตนเองได้ก็ต่อเมื่อพูดในสิ่งที่เผด็จการต้องการได้ยินเท่านั้น ดังนั้นเขาหรือเธอจึงได้รับสติปัญญาที่แม่นยำน้อยลงเพราะคนที่บรรยายสรุปกลัวที่จะให้ข่าวร้าย

นอกจากนี้ ผู้นำส่วนบุคคลยังเป็นประเภทที่มีแนวโน้มว่าจะถูกขับไล่อย่างรุนแรงที่สุด ความกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขาเมื่อออกจากอำนาจ ผลักดันให้พวกเขาใช้ความขัดแย้งเป็นกลวิธีผันแปร วิกฤตการณ์ระหว่างประเทศสามารถเพิ่มการสนับสนุนภายในประเทศในหมู่ประชาชนและในหมู่ชนชั้นสูง ซึ่งเป็นกุญแจสู่ความสำเร็จของเผด็จการ อันที่จริง ความนิยมในประเทศของปูตินเพิ่มสูงขึ้นหลังจากที่เขาผนวกไครเมียในปี 2014; และเขายังคงได้รับความนิยมที่บ้านในขณะที่เขาเตรียมทำสงครามในปี 2022 โพลล่าสุดชี้ให้เห็นว่าปูตินเป็นที่นิยมมากขึ้นในรัสเซียในปัจจุบันมากกว่าในช่วงเริ่มต้นของสงคราม

หยุดมันก่อนที่จะเริ่ม

การตอบสนองระหว่างประเทศที่พบบ่อยที่สุดต่อเผด็จการส่วนบุคคลที่ก่อให้เกิดปัญหาคือการคว่ำบาตรทางเศรษฐกิจ แต่การวิจัยของเราพบว่าสิ่งเหล่านี้ไม่ค่อยได้ผลเมื่อเผด็จการส่งออกน้ำมันหรือทรัพยากรธรรมชาติอื่นๆ ในความเป็นจริง พวกเขามักจะนำไปสู่การปราบปรามและเป็นอันตรายต่อประชาชนทั่วไป ที่เพิ่มขึ้น ผู้ที่ได้รับความทุกข์ทรมานจากการคว่ำบาตร

การแทรกแซงทางทหารโดยตรงในบางครั้งอาจเป็นไปได้กับระบอบเผด็จการเหล่านี้ แต่พวกนั้นไม่ค่อยไปได้ดี การรุกรานอัฟกานิสถานและอิรักของสหรัฐฯ ซึ่งนำไปสู่ความขัดแย้ง ที่ ร้ายแรง ยิ่งขึ้น จบลงด้วยรัฐที่เปราะบางในอิรักและการกลับมาของระบอบตาลีบันในรูปแบบส่วนตัวในอัฟกานิสถาน แม้แต่ทหารสหรัฐฯที่โจมตีหยุด Moammar Gadhafi ของลิเบียจากการสังหารพลเมืองของเขาเอง ส่งผลให้รัฐล้มเหลว ที่ เต็มไปด้วยสงครามกลางเมือง

อ่านข่าวเพิ่มเติมได้ที่ bereafriendshipumc.com